من و تو

اگر عشقت مرا باور نمی کرد / دلم عمری به پایت سر نمی کرد / چه می شد عاقبت پروانه ها را / غرور شمع خاکستر نمی کرد . با من امروز زندگی کن ای عزیز همسفر / بگذر از دیروز و فردا بی دریغ و بی اگر / شاید امروز تا به فردا زندگی مهلت نداد / این قطار بی توقف لحظه ای فرصت نداد . زین شاخه به آن شاخه پریدن ممنوع / در ذهن به جز تو آفریدن ممنون / غیر از تو ورود دیگران در قلبم / عمرا ، ابدا ، هیچ ، اکیدا ، ممنوع .

غمم را با تو تقسیم می کنم

اشکهایم را به قرض بگیر

و با چشمهای من گریه کن

قطرات پیشکشی ام  را نشمار

وسعم همینست.

تو که بدانی کافیست.

بگذار دیگران بگویند

درد هدیه میکند.

چمستان-روستای فولادکلا